يـــــارب به نگاه نــــــاز عشاق
يـــــارب به قمـــــار راز عشاق
يارب به سکوت مانده در گوش
بر نغمــــــه ي عاشقان خاموش
بر هستـــي خفتــــگان در خا‌ک
بر مستــــي عاشقــــان بي باک
بر گل شــــــدگان رفتــــه از ياد
شــــوريده ســــــران راه بيـداد
يــــارب به نيــاز و راز مجنون
آن تــــــازه گل فســرده در خون
يــارب به فغـــــــــان و درد ليلا
بر اشک و نيـــــاز چشـــم عذرا
يــــارب به شکوه و نـاز شيرين
آن چشــــــــــم به راه يار ديرين
يـــــارب به اميـــــــد رفته برباد
يـــــارب به روان پـــــاک فرهاد
بــــر مخمـــــــل دل، بدوز پودم
تنديس، نيــــــــــــاز کن وجودم
مستـــم کن از اين سوال هستي
تــــــا وار هـــــم از ملال هستي
همــــــراز مرا تو مرغ شب کن
تن پوش مرا تو سوز و تب کن
وانـــــگه ز وفــــا ببين تو کارم
در شــــــور خــــزان نگر بهارم
يـــــارب تو که عشــــق اولينــي
يــــــارب تو که عشـــق آخريني
اين ميـــــــل و نيـــاز تن بر آور
با سوزش دل به محشـــــر آور
----------------
فريبا آتش صادق
گمان مبــــــــــر که رفتـــه ام و يا شبانه ميروم
هميـــن بهاي عشق ماست که عاشقانه ميروم
نه از کنـــــــــــار واژه ها، نه از ميان قصه ها
نه از خيــــــــال دلکشت نــــه از ترانه ميروم
به فصـــل قحطسالي ام نشــــــــان بودنت نبود
کنون که بـــــــاغ ياس من ، زده جوانه ميروم
ببين چو موج پر غرور، رفيق صخره ها شدم
دلـــــم که تند ميــــــــــزند به هر کرانه ميروم
تمام قصه هاي من، نشستــــه در کتاب شهر
بجاي اينکه سر نهـــــم به روي شانه ميروم
مرا به بنــد خود مکن به دانه دانه اشک غم
رها شـــــــدم ز بندگي به سوي خانه ميروم
مــــــزاح آتشيـــــن تو کجا و (آتش) حزين
بجاي ســــــازگاري ام به اين بهانه ميروم
فريبا آتش "صادق"
درباره این سایت